act legal covers all major European business centres.
Warsaw | Amsterdam | Bratislava | Bucharest | Budapest | Frankfurt | Milan | Prague | Vienna
meet us at www.actlegal.com

x
x

actlegal.com

Kategoria: Alert prawny

Wygórowane wymogi wobec rad nadzorczych spółek akcyjnych

Posted on by Małgorzata Zelek

Podstawowym zadaniem Rady Nadzorczej jest nadzorowanie działań zarządu, tak aby organ ten podejmował tylko takie działania, które są zgodne z prawem, dobrymi obyczajami, a przede wszystkim interesem spółki. Zgodnie z projektowaną nowelizacją KSH, ustawodawca planuje rozszerzyć kompetencje nadzorców, m.in. do uzyskiwania informacji o działalności spółki, co ma mieć na celu zapewnienie równowagi informacyjnej pomiędzy zarządem a radą nadzorczą. Jednocześnie, ustawodawca projektuje przepisy rozszerzające możliwość karania członków rad nadzorczych, a instytucje publicznego nadzoru w praktyce zaczynają stawiać członkom rad nadzorczych wymogi, którym niewielu członków rad nadzorczych jest w stanie sprostać.

Zdolność do pełnienia funkcji członka rady nadzorczej

Podstawowym przepisem regulującym działalność organu nadzorczego spółki akcyjnej jest art. 382 § 1 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności. Kto może zostać członkiem rady nadzorczej? Zgodnie z art. 18 KSH może to być osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, która nie została skazana za ściśle określone przestępstwa uregulowane w Kodeksie karnym, tj. przeciwko ochronie informacji, przeciwko wiarygodności dokumentów, przeciwko mieniu, przeciwko obrotowi gospodarczemu i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym oraz przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, a także przestępstwa z art. 587, 590 i 591 KSH.

Dodatkowe wymogi muszą spełnić kandydaci na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa. Kryteria te zostały uregulowane w art. 19 – 21 Ustawy o zasadach zarządzania mieniem państwowym, a odnoszą się między innymi do posiadania odpowiedniego wykształcenia i tytułu zawodowego, legitymowania się określonymi certyfikatami czy zdania odpowiednich egzaminów.

Jedynie w jednostkach zainteresowania publicznego, zgodnie z Ustawą o biegłych rewidentach, wymagane jest powołanie komitetu audytu, którego jeden z członków musi posiadać wiedzę i umiejętności w zakresie rachunkowości lub badania sprawozdań finansowych
Nie znajdziemy zatem dodatkowych kryteriów w zakresie wiedzy czy doświadczenia, którym powinni sprostać członkowie rady nadzorczej, o ile nie są jednocześnie członkami komitetu audytu. Daje to akcjonariuszom swobodę w doborze do organu nadzorczego takich osób, które ze względu na swoje umiejętności i kompetencje zawodowe będą dawały im gwarancję sprawowania efektywnego nadzoru nad działalnością spółki.

Rady nadzorcze obsadzone samymi ekspertami finansowymi

W ostatnim czasie obserwujemy zmianę podejścia Komisji Nadzoru Finansowego, która stopniowo zaczyna wymagać od wszystkich członków rad nadzorczych posiadania zarówno szerokiej wiedzy i umiejętności w zakresie rachunkowości lub badania sprawozdań finansowych, i jednocześnie wiedzy i umiejętności z zakresu branży, w której działa dana spółka, nawet gdy dana osoba nie jest członkiem komitetu audytu. W konsekwencji, w przypadku nieprawidłowości w sprawozdawczości czy finansach spółki, Komisja co raz częściej wskazuje na odpowiedzialność w tym zakresie członków rad nadzorczych.

Warto zwrócić uwagę na dwa podstawowe przepisy, które regulują zakres zadań członków rady nadzorczej, tj. art. 382 KSH oraz art. 4a Ustawy o rachunkowości. Stanowią one podstawę do stwierdzenia, że rada nadzorcza, jako organ kolegialny, jest obowiązana do weryfikacji prawidłowości procedury przygotowania i ogłaszania sprawozdań finansowych. Nie oznacza to jednak, że członkowie rad nadzorczych są odpowiedzialni za merytoryczną weryfikację sprawozdań, czy dokonywanie takich samych ustaleń, jak te poczynione przez profesjonalistów z dziedziny rachunkowości, tj. biegłych rewidentów czy członków komitetu audytu. Celem oceny sprawozdań dokonywanej przez radę nadzorczą jest stwierdzenie, czy rzetelnie ukazują one sytuację majątkową spółki. Jednakże od członków rady nadzorczej nie wymaga się specjalistycznej wiedzy z zakresu rachunkowości, tylko znajomości podstawowych funkcji oraz zasad rządzących bilansem, rachunkiem zysków i strat, pozostałymi dokumentami finansowymi, a także orientacji w regułach wyceny bilansowej. Te mają w rezultacie umożliwić im dokonanie ogólnej oceny, czy zasadnicze decyzje zarządu z zakresu rachunkowości zostały podjęte zgodnie z interesem spółki, przy dołożeniu należytej staranności i czy są ekonomicznie rozsądne[1].

Sprawozdawczość finansowa a komitet audytu

Co do zasady w jednostkach zainteresowania publicznego, musi funkcjonować komitet audytu, którego członkowie odpowiedzialni są za kompleksowe badanie sprawozdawczości finansowej spółki. Funkcją komitetu audytu jest zatem odciążenie rady nadzorczej in gremio od obowiązku fachowej kontroli sprawozdawczości finansowej. Taką konkluzję dają również Dobre Praktyki Spółek Notowanych na GPW, w których uzasadnieniu zauważono, że skala i charakter działalności większości spółek publicznych są bardzo rozległe. Z tego powodu samodzielne wykonywanie zadań nadzorczych, które zostały nałożone na członków rady nadzorczej w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, jest właściwie niemożliwe. Prowadzi to do sytuacji, w których rada musi polegać na procesach i funkcjach wewnętrznych, czyli na przykład komitecie audytu, a w niektórych sytuacjach korzystać z usług zewnętrznych podmiotów, w szczególności biegłych rewidentów i firm audytorskich[2].

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że wspólna odpowiedzialność członków organów za nieprawidłowości przy sporządzaniu sprawozdań może powstać tylko wtedy, gdy zostanie stwierdzona indywidualna odpowiedzialność każdego z piastunów, będąca następstwem niedochowania przez każdego z nich standardów pełnienia funkcji, w powiązaniu z precyzyjnym określeniem obowiązków oraz wymagań stawianych danemu członkowi rady nadzorczej [3].

Różne kompetencje = szerokie możliwości nadzorcze

Przyjęcie, że wszyscy członkowie danej rady nadzorczej posiadaliby wiedzę i doświadczenie w zakresie finansów, uniemożliwiłoby właściwe sprawowanie nadzoru nad działalnością danej spółki. W takiej sytuacji praktycznie niemożliwa byłaby przykładowo analiza umów lub transakcji z różnych dziedzin, gdyż nadzorcy po prostu nie mieliby o nich pojęcia. Dlatego kluczowe jest stawianie na różnorodne doświadczenie branżowe i profesjonalizm członków rady nadzorczej. Poza dokonywaniem ekspertyz finansowych i prawnych, posiadaniem wiedzy branżowej oraz umiejętnością szerokiej analizy problemów spółki, niebagatelne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania organu nadzorczego oraz właściwej współpracy z zarządem są umiejętność dogłębnej analizy transakcji zawieranych przez spółkę czy też analiza obszarów związanych z zasobami ludzkimi danego podmiotu.

Jak wskazano w raporcie Różnorodność w radach nadzorczych 2021, zadaniem rady nadzorczej nie jest ciągłe negowanie wszystkich działań zarządu czy bezrefleksyjne przyjmowanie wszystkich jego działań. Biorąc pod uwagę mnogość zadań i odpowiedzialności rad nadzorczych, tylko różnorodna rada nadzorcza – pod względem wykształcenia, doświadczenia, kompetencji, wieku, płci – a także przynajmniej częściowo niezależna od większościowego akcjonariusza, daje realną szansę na wypracowanie najlepszych rozwiązań i efektywne sprawowanie nadzoru nad działalnością spółki[4]. Dlatego rady nadzorcze powinny być kompletowane w sposób zapewniający reprezentację różnorakich kompetencji, co będzie miało pozytywny wpływ na jakość sprawowanego nadzoru.

Podsumowanie

Członkowie rady nadzorczej zawsze powinni być dobierani w odniesieniu do potrzeb konkretnej spółki, skali i profilu jej działalności, dynamiki biznesu, rozwoju technologii czy też potrzeb klientów. Jedynie obsadzenie rady nadzorczej specjalistami w różnych dziedzinach może zagwarantować właściwe sprawowanie nadzoru. Oczywiście, część członków organu nadzorczego powinna posiadać wiedzę i umiejętności w dziedzinie rachunkowości oraz badania sprawozdań finansowych, na przykład w celu uformowania w spółce komitetu audytu czy właściwej analizy dokumentów finansowych. Nie można jednak oczekiwać że wszyscy członkowie rady będą ekspertami finansowymi, gdyż w takiej sytuacji zabrakłoby na rynku chętnych i odpowiednio kompetentnych kandydatów do zasiadania w radach nadzorczych. Tym bardziej negatywnie należy ocenić wszelkie zmiany legislacyjne, jak projektowane nowe brzmienie art. 96 ust. 6a pkt 2 Ustawy o ofercie publicznej, umożliwiające bezpośrednie pociąganie do odpowiedzialności członków rad nadzorczych, za przewinienia spółek w zakresie sprawozdawczości finansowej, czy trend rozszerzania przez KNF wymagań w zakresie wiedzy z zakresu finansów wobec wszystkich członków rad nadzorczych. Konsekwencją takich działań, będzie bowiem zmniejszanie się liczby profesjonalnych członków rad nadzorczych, zdających sobie sprawę z rosnących ryzyk związanych ze sprawowaniem funkcji nadzorczych w spółkach.

[1] Krześniak, Odpowiedzialność członków rady nadzorczej spółki akcyjnej za prawidłowość sprawozdań finansowych spółki, Przegląd Prawa i Administracji 112, 2018; https://repozytorium.uni.wroc.pl/Content/109206/07_Krzesniak_E_J_Odpowiedzialnosc_czlonkow_rady_nadzorczej_spolki_akcyjnej_za_prawidlowosc_sprawozdan_finansowych_spolki.pdf

[2] https://www.gpw.pl/pub/GPW/files/PDF/dobre_praktyki/Wskazowki_DPSN2021_v2_29.07.21.pdf

[3] Nowe obowiązki spółek publicznych i członków organów – implementacja do prawa polskiego dyrektyw 2006/43/WE i 2006/46/WE, prof. dr hab. Adam Opalski, MOP 2010, Nr 5.

[4] za: Piotr Rybicki [w:] https://www.wmadvisory.pl/wp-content/uploads/2021/11/Raport-30-Club-Poland-Investor-Group-final.pdf

POBIERZ NEWSLETTER

Zadaj pytanie naszym doradcom

Piotr Wojnar
Adwokat / Partner zarządzający
+48 22 420 59 59
piotr.wojnar@actlegal-bsww.com

Łukasz Świątek
Adwokat / Starszy prawnik
+48 22 420 59 59
lukasz.swiatek@actlegal-bsww.com

Katarzyna Krzykwa
Aplikant adwokacki / Prawnik
+48 22 420 59 59
katarzyna.krzykwa@actlegal-bsww.com

Najnowsze zmiany w prawie restrukturyzacyjnym

Posted on by Kancelaria

Najpopularniejsza obecnie procedura restrukturyzacyjna najprawdopodobniej zostanie z nami na dłużej, chociaż w trochę innym kształcie.

Uproszczona restrukturyzacja wprowadzona została przez jedną ze specustaw covidowych, zwaną tarczą antykryzysową 4.0. W pierwotnym założeniu otwarcie uproszczonej restrukturyzacji, będącej narzędziem stworzonym bezpośrednio do walki z gospodarczymi skutkami epidemii koronawirusa, miało być możliwe tylko do 30 czerwca 2021 r.

Fenomen popularności procedury

Przez kilka miesięcy obowiązywania przepisów uproszczona restrukturyzacja stała się najpopularniejszym, najczęściej otwieranym postępowaniem restrukturyzacyjnym. Przykładowo w grudniu 2020 r. otwarto w Polsce 120 uproszczonych restrukturyzacji i tylko 7 innych rodzajów postępowań restrukturyzacyjnych. Wyjątkowo wysoki jest także odsetek zawieranych układów w stosunku do liczby otwieranych postępowań.

Jak działa uproszczona restrukturyzacja?

Jej cechą charakterystyczną jest samodzielne otwarcie postępowania przez dłużnika poprzez dokonanie obwieszczenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Postępowanie wszczynane jest zatem bez udziału sądu. Wcześniej dłużnik musi zawrzeć umowę z dowolnie wybranym doradcą restrukturyzacyjnym, który staje się nadzorcą układu. Główną zaletą postepowania z punktu widzenia dłużnika jest to, że już od dnia obwieszczenia w MSiG o otwarciu postępowania otrzymuje on bardzo szeroki pakiet ochronny. Składa się na niego m.in. ochrona przed postępowaniami egzekucyjnymi oraz przed wypowiadaniem dłużnikowi niektórych umów, jak np. umowy najmu, dzierżawy, leasingu czy kredytu. Od dnia otwarcia postepowania dłużnik ma 4 miesiące takich warunków ochronnych, żeby, z pomocą nadzorcy, zawrzeć układ z wierzycielami. Udział sądu sprowadza się głównie do zatwierdzenia układu.

Projekt zmian w prawie restrukturyzacyjnym

W ostatnich dniach na stronie Rządowego Centrum Legislacji pojawił się projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Zadłużonych oraz niektórych innych ustaw przewidujący wprowadzenie do Prawa restrukturyzacyjnego elementów uproszczonej restrukturyzacji na stałe, jednak w zmodyfikowanej wersji.

Co się zmieni?

W stosunku do dotychczasowej uproszczonej restrukturyzacji projekt przewiduje następujące różnice:

– obwieszczenia inicjującego postępowanie będzie można dokonać dopiero po sporządzeniu spisu wierzytelności, spisu wierzytelności spornych oraz wstępnego planu restrukturyzacyjnego (do tej pory wystarczyło przekazanie nadzorcy układu spisów wierzytelności i propozycji układowych), a zatem konieczny będzie większy wysiłek nadzorcy oraz dłużnika jeszcze przed zainicjowaniem procedury. Dotychczas wszystkie bardziej skomplikowane dokumenty sporządzane były dopiero po otwarciu postępowania,

– obwieszczenia nie będzie dokonywał samodzielnie dłużnik – jak było do tej pory, lecz nadzorca układu,

– postępowanie będzie można zainicjować tylko raz na 10 lat i tylko jeśli w ciągu ostatnich 10 lat wobec dłużnika nie umorzono innego postępowania restrukturyzacyjnego (chyba że umorzenie nastąpiło za zgodą rady wierzycieli),

– nadzorca układu będzie zobowiązany do założenia i prowadzenia akt w systemie teleinformatycznym (internetowym) obsługującym postępowanie sądowe,

– ochrona przed egzekucjami będzie jeszcze szersza niż dotychczas, przewidziano całkowity zakaz egzekucji z majątku dłużnika,

– ochrona przed wypowiadaniem dłużnikowi umów będzie rozszerzona i będzie dotyczyła wszystkich umów o podstawowym znaczeniu dla prowadzenia przedsiębiorstwa dłużnika. Spis tych umów będzie sporządzał nadzorca w terminie 21 dni od otwarcia postępowania,

– jeżeli chodzi o głosowanie nad układem, regułą będzie głosowanie w systemie teleinformatycznym obsługującym postępowanie sądowe,

– sąd, podobnie jak do tej pory, będzie mógł uchylić skutki obwieszczenia o otwarciu postępowania, jeżeli stwierdzi, że prowadzą one do pokrzywdzenia wierzycieli. Zgodnie z projektowanymi przepisami na postanowienie w tym przedmiocie będzie przysługiwać zażalenie, czego nie przewidywały dotychczasowe przepisy. Innymi słowy, restrukturyzowany dłużnik będzie miał szansę się wypowiedzieć zanim sąd odbierze mu parasol ochronny.

Szczegółowe unormowania mogą jeszcze ulec drobnym zmianom, ale widać już w jakim kierunku zmierza nowelizacja. Jak dotychczas uproszczona restrukturyzacja sprawdza się bardzo dobrze, biorąc pod uwagę popularność tej procedury. Najprawdopodobniej zostanie ona na stałe w polskim prawie.

Jeżeli chcieliby Państwo uzyskać więcej informacji na ten temat albo byli zainteresowani przeprowadzeniem takiego postępowania zapraszamy serdecznie do kontaktu:

Barbara Szczepkowska
Co-Head of Bankruptcy and Restructuring Practice / radca prawny / wspólnik / doradca restrukturyzacyjny
tel. +48 22 420 59 59
mob. +48 602 260 127
barbara.szczepkowska@actlegal-bsww.com

Alert prawny: Nowe ograniczenia w handlu i usługach

Posted on by adminTS

Ograniczenia w prowadzeniu działalności w obiektach handlowych lub usługowych o powierzchni sprzedaży lub świadczenia usług powyżej 2.000 mkw. wprowadzone na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z 6 listopada 2020 roku.

Przedstawiamy analizę Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 listopada 2020 r. („Rozporządzenie 6/11”) w kontekście wynikających z niego ograniczeń, zakazów i nakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, istotnych dla prowadzenia działalności handlowej i usługowej w obiektach handlowych i usługowych („Ograniczenia”).

I. WNIOSKI

1. W jakim okresie obowiązują Ograniczenia?

Ograniczenia obowiązują w okresie od dnia wejścia w życie Rozporządzenia 6/11 tj. 7 listopada 2020 r. do dnia 29 listopada 2020 r.

2. Jakich obiektów dotyczą Ograniczenia?

Ograniczenia dotyczą działalności prowadzonej w obiektach handlowych lub usługowych, w tym parkach handlowych, o powierzchni sprzedaży lub świadczenia usług powyżej 2.000 mkw.

Ograniczenia dotyczyć będą zatem działalności prowadzonej na terenie:
– galerii handlowych,
– parków handlowych,
– obiektów typu „mixed use”,
– innych obiektów, w których prowadzona jest działalność handlowa lub usługowa,
jeśli tylko powierzchnia sprzedaży lub świadczenia usług w takich obiektach przekracza 2.000 mkw.

3. Kto jest adresatem Ograniczeń?

Adresatem Ograniczeń są właściciele i najemcy powierzchni handlowych oraz powierzchni usługowych, chyba że prowadzona przez nich działalność nie została objęta zakazem.

4. Jaki jest charakter Ograniczeń?

Ograniczenia mają charakter generalny i negatywny, co oznacza, że obowiązuje zakaz handlu detalicznego oraz prowadzenia działalności usługowej, chyba że handel w danym sektorze lub dane usługi zostały wyraźnie dozwolone na mocy Rozporządzenia 6/11.

5. Jakie zakazy ustanowiono – powierzchnie handlowe?

Całkowicie zakazano właścicielom lub najemcom powierzchni handlowych w obiektach określonych w pkt 2 powyżej handlu detalicznego, z wyłączeniem prowadzenia działalności, która w przeważającej mierze polega na sprzedaży:
– żywności,
– produktów kosmetycznych innych niż przeznaczone do perfumowania lub upiększania,
– artykułów toaletowych,
– środków czystości,
– produktów leczniczych (w tym przez apteki lub punkty apteczne),
– wyrobów medycznych,
– środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
– gazet lub książek,
– artykułów budowlanych lub artykułów remontowych,
– artykułów dla zwierząt domowych,
– usług telekomunikacyjnych,
– części i akcesoriów do pojazdów samochodowych lub motocykli,
– paliw.

Powyższe oznacza, że dany podmiot może prowadzić działalność na terenie obiektu określonego w pkt 2 wyłącznie wówczas, gdy jego dominująca działalność polega na sprzedaży powyższych artykułów.

6. Jakie zakazy ustanowiono – powierzchnie usługowe?

Całkowicie zakazano właścicielom lub najemcom powierzchni handlowych w obiektach określonych w pkt 2 powyżej prowadzenia działalności usługowej, z wyłączeniem prowadzenia działalności, która w przeważającej mierze polega na świadczeniu usług:
– związanych z fryzjerstwem i zabiegami kosmetycznymi,
– optycznych,
– medycznych,
– bankowych,
– pocztowych, logistycznych oraz polegających na wydawaniu i odbieraniu przesyłek,
– ubezpieczeniowych,
– naprawy pojazdów samochodowych lub motocykli oraz naprawy lub wymiany opon i dętek,
– myjni samochodowych,
– ślusarskich,
– szewskich,
– krawieckich,
– pralniczych,
– gastronomicznych polegających wyłącznie na przygotowywaniu i podawaniu żywności na wynos lub na przygotowywaniu i dostarczaniu żywności.

Powyższe oznacza, że dany podmiot może prowadzić działalność na terenie obiektu określonego w pkt 2 wyłącznie wówczas, gdy jego dominująca działalność polega na świadczeniu usług w zakresie opisanym powyżej.

7. Zakaz prowadzenia działalności na wyspach handlowych

Wprowadzono całkowity zakaz prowadzenia działalności na wyspach handlowych. Zakaz ma charakter generalny, czyli dotyczy wszystkich podmiotów i wszystkich rodzajów działalności (handel detaliczny i działalność usługowa), bez wyjątków.

8. Kto jest adresatem Ograniczeń?

W zakresie zakazu handlu detalicznego oraz prowadzenia działalności usługowej, adresatami Ograniczeń są właściciele i najemcy powierzchni handlowych i usługowych.

Oznacza to, że zakaz jest kierowany do podmiotów, które są właścicielami lub najemcami powierzchni i daną działalność faktycznie prowadzą.

W zakresie działalności prowadzonej na wyspach handlowych – adresatami są wszyscy, którzy prowadzą działalność handlową lub usługową w takiej formie.

Zakaz nie jest kierowany do właścicieli, zarządców czy operatorów obiektów określonych w pkt 2, chyba że faktycznie, osobiście prowadzą oni w swoich obiektach działalność, która nie została wyraźnie dozwolona.

9. Czy obiekty handlowe lub usługowe o powierzchni sprzedaży lub świadczenia usług powyżej 2.000 mkw. mogą być otwarte w okresie do dnia 29 listopada 2020?

Rozporządzenie 6/11 nie nakłada na właścicieli, zarządców czy operatorów takich obiektów obowiązku zamknięcia obiektu. Jak zostało to wspomniane wyżej – Ograniczenia są skierowane do podmiotów faktycznie prowadzących działalność handlową lub usługową.

II. INNE WPROWADZONE ROZPORZĄDZENIEM 6/11 ZMIANY ISTOTNE DLA WŁAŚCICIELI I OPERATORÓW POWIERZCHNI HANDLOWYCH I USŁUGOWYCH

Wprowadzono zmianę w §7 ust. 4 Rozporządzenia 9/10, zgodnie z którą w:
– obiektach handlowych lub usługowych o powierzchni sprzedaży lub świadczenia usług powyżej 2.000 mkw.,
– placówkach handlowych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni oraz
– obiektach i placówkach świadczących usługi pocztowe
może przebywać nie więcej niż:
1) 1 osoba na 10 mkw. – w przypadku obiektów i placówek o powierzchni przeznaczonej w celu sprzedaży lub świadczenia usług nie większej niż 100 mkw.,
2) 1 osoba na 15 mkw. – w przypadku obiektów i placówek o powierzchni przeznaczonej w celu sprzedaży lub świadczenia usług większej niż 100 mkw.

Dotychczasowa regulacja (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 w brzmieniu z dnia 23 października 2020) przewidywała, w zakresie pkt 1) 5 osób na stanowisko kasowe, z wyłączeniem obsługi.

III. PODSTAWA PRAWNA

Niniejszy alert został sporządzony w oparciu o następujące akty prawne:

– Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 listopada 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii,

– Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, ze zmianami.

IV. ZASTRZEŻENIA

1. Niniejszy alert odnosi się wyłącznie do prawa polskiego obowiązującego w dacie jego sporządzenia i jest ograniczony do zakresu określonego w pkt I.

2. Niniejszy alert dotyczy materii, która może podlegać rozstrzygnięciu właściwych sądów lub organów administracji publicznej. Alert nie stanowi gwarancji, że ewentualne rozstrzygnięcie sądu lub organu administracji publicznej będzie zgodne z jego treścią.

W razie pytań, zapraszamy do kontaktu:

Michał Wielhorski
Adwokat / Partner Zarządzający
michal.wielhorski@actlegal-bsww.com
+48 605 911 303

Alicja Sołtyszewska
Radca Prawny / Partner
alicja.soltyszewska@actlegal-bsww.com
+48 604 608 728

Izabela Żmijewska
Adwokat / Starszy Prawnik
izabela.zmijewska@actlegal-bsww.com
+48 603 300 382

Co każdy przedsiębiorca powinien wiedzieć o uproszczonej restrukturyzacji?

Posted on by Kancelaria

Do 30 czerwca 2021 przedsiębiorca w kłopotach finansowych może otworzyć uproszczoną restrukturyzację.

Jest to nowatorski typ postępowania restrukturyzacyjnego wprowadzony przez tzw. tarczę antykryzysową 4.0. Uproszczona restrukturyzacja to hybryda wszystkich czterech dotychczasowych trybów restrukturyzacji, która w swych założeniach posiada wiele rozwiązań niezwykle korzystnych dla dłużnika.

O tym, jak otworzyć uproszczoną restrukturyzację, o zaletach tego typu postępowania, a także o prawach wierzycieli opowiada Barbara Szczepkowska, Partner, współkierująca Praktyką Upadłości i Restrukturyzacji w kancelarii.

Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu TUTAJ.

Zawieszenie obowiązku składania wniosków o ogłoszenie upadłości

Posted on by adminTS

Kancelaria act BSWW złożyła wniosek o wprowadzenie do tarczy antykryzysowej zawieszenia obowiązku składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Więcej na ten temat można przeczytać w artykule Rzeczpospolitej z 25 marca br. autorstwa Barbary Szczepkowskiej – Partnera w kancelarii, Współkierującej Praktyką Upadłości i Restrukturyzacji.

W dniu 7 kwietnia 2020 r. sejmowi został przedłożony rządowy projekt tzw. tarczy antykryzysowej 2.0, który przewiduje zawieszenie obowiązku składania wniosków o upadłość, co oczywiście jako idea jest zgodne z naszym wnioskiem. Rządowy projekt przewiduje zawieszenie obowiązku składania wniosków dla dłużników, którzy stali się niewypłacalni w czasie i na skutek epidemii COVID-19. Trzydziestodniowy termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości zacznie biec dla wszystkich tych przedsiębiorców na nowo po odwołaniu stanu epidemii.

Projekt rządowy w naszej ocenie ma pewne wady. Po pierwsze nie stawia niewypłacalnym przedsiębiorcom żadnych warunków co do podejmowania prób ratowania przedsiębiorstwa. W takiej samej sytuacji jest tu zatem przedsiębiorca, który podejmuje działania restrukturyzacyjne, negocjacje z wierzycielami i stara się o pomoc państwa jak przedsiębiorca zupełnie bezczynny, którego majątek po prostu stopniowo topnieje. W naszej ocenie takie rozwiązanie godzi zbyt istotnie w interesy wierzycieli, którzy także przecież są przedsiębiorcami. Drugą wadą jest krótki termin po zakończeniu epidemii na regenerację przedsiębiorstwa. Skoro 30-dniowy termin zacznie biec od razu po odwołaniu stanu epidemii, przedsiębiorcy nie będą mieli czasu na odbudowanie swoich zdolności płatniczych. W zasadzie od razu będą musieli zacząć przygotowywać wnioski o ogłoszenie upadłości, a to mija się z celem ustawy. Należy także zauważyć, że projekt nie wstrzymuje w żaden sposób ogłaszania upadłości na wniosek wierzyciela niewypłacalnego dłużnika. Zatem jeżeli o upadłość przedsiębiorcy zawnioskuje wierzyciel, to tarcza nie przewiduje dla takiego przedsiębiorcy żadnej ochrony.

Zaproponowane w naszym wniosku rozwiązanie ma na celu natomiast zrównoważenie interesów wierzycieli i dłużników. Zgodnie z nim zawieszenie obowiązku zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nie będzie miało charakteru bezwzględnego. Przesłanką konieczną dla przerwania (lub nierozpoczęcia) biegu trzydziestodniowego terminu do zgłoszenia wniosku jest zgodnie z naszym wnioskiem podjęcie istotnych działań zmierzających do przywrócenia zdolności wykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych po zakończeniu epidemii. W szczególności chodzi tu o ochronę przedsiębiorców, którzy złożą wnioski o uzyskanie wsparcia udzielanego przez państwo, np. na podstawie którejś z tzw. specustaw, i będą dopiero czekać na udzielenie tego wsparcia, przedsiębiorców, którzy złożą do sądu wnioski restrukturyzacyjne i będą czekać na ich rozpoznanie, a także tych, którzy podejmą negocjacje ze swoimi wierzycielami w celu doprowadzenia do ugód. Ponadto w naszej ocenie czas na regenerację przedsiębiorstwa po zakończeniu epidemii powinien wynosić co najmniej kilka miesięcy. Zaproponowaliśmy także obligatoryjne oddalenie przez sąd wniosku wierzyciela o ogłoszenie upadłości dłużnika, który spełnia określone wymagania (tj. przede wszystkim podejmuje istotne działania zmierzające do poprawienia swojej płynności finansowej).

Ważne zmiany w spółkach akcyjnych i komandytowo-akcyjnych 2020

Posted on by adminTS

1 stycznia 2021 r. wejdzie w życie nowelizacja kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którą wygaśnie moc obowiązująca dokumentów akcji.

Od tej daty uzyskają moc prawną wpisy w rejestrach akcjonariuszy prowadzonych przez podmioty uprawnione do prowadzenia rachunków papierów wartościowych zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi. To osoby wpisane do takich rejestrów będą uważane za akcjonariuszy a nie, jak to ma miejsce obecnie, posiadacze dokumentów akcji na okaziciela lub osoby wpisane do księgi akcyjnej jako uprawnione z akcji imiennych.

Aczkolwiek vacatio legis nowelizacji wydaje się dość długie, zwracamy uwagę, że niektóre przepisy nowelizacji, związane z uruchomieniem procedury przeniesienia akcji do rejestrów weszły w życie już dnia 1 stycznia 2020 r., a kolejne wejdą w życie dnia 10 marca 2020 r. Od 1 stycznia 2020 r. spółki akcyjne i komandytowo-akcyjne są zobowiązane do prowadzenia własnych stron internetowych i zamieszczania na nich, w miejscach wydzielonych na komunikację z akcjonariuszami wymaganych przez prawo lub statuty ogłoszeń pochodzące od tych spółek. Ponadto spółki powinny pięciokrotnie wezwać akcjonariuszy do złożenia dokumentów akcji. Pierwsze wezwanie powinno być dokonane do dnia 30 czerwca 2020 r. Przed pierwszym wezwaniem powinna zostać zawarta przez spółkę umowa o prowadzenie rejestru akcjonariuszy z podmiotem wybranym przez walne zgromadzenie.

Zapraszamy Państwa do kontaktu z Kancelarią, w celu uzyskania szczegółowych informacji. Chętnie przeprowadzimy Państwa przez ten proces wspólnie z domami maklerskimi, z którymi współpracujemy.

Kontakt

Jakub Salwa
Adwokat / Partner
+48 22 420 59 59
jakub.salwa@actlegal-bsww.com

Michał Pawlak
Radca Prawny / Starszy Prawnik
+48 22 420 59 59
michal.pawlak@actlegal-bsww.com

Nowe obowiązki emitentów

Posted on by adminTS

Do 31 marca 2020 r. każdy emitent obligacji nieumorzonych przed 1 lipca 2019 r., zobowiązany jest zaraportować poprzez system elektroniczny KDPW S.A. zadłużenie z tytułu takich obligacji – według stanu na 31 grudnia 2019 r.

Co się zmieni?

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem nadzoru nad rynkiem finansowym, w terminie do 31 marca 2020 r. każdy emitent obligacji nieumorzonych przed 1 lipca 2019 r., zobowiązany jest zaraportować poprzez system elektroniczny KDPW S.A. zadłużenie z tytułu takich obligacji – według stanu na 31 grudnia 2019 r.

Co obejmie raport i jak składać raport?

Raport powinien obejmować:
• oznaczenie emisji,
• liczbę obligacji wyemitowanych w ramach poszczególnych emisji,
• jednostkową wartość nominalną obligacji i oznaczenie waluty, w której ta wartość została wyrażona,
• wysokość oprocentowania obligacji w stosunku rocznym,
• łączną wartość i walutę świadczenia, które powinno być spełnione przez emitenta z tytułu wykupu obligacji,
• wskazanie terminów, w których emitent powinien wykonywać świadczenia z obligacji oraz
• oświadczenie o tym, czy świadczenia, które stały się już wymagalne, zostały przez emitenta wykonane, a jeżeli tak, to w jakim zakresie.

Powyższe obowiązki powinny być wykonane bezpośrednio przez emitenta (w przypadku obligacji mających formę dokumentu) lub za pośrednictwem domu maklerskiego prowadzącego ewidencję obligacji (w przypadku obligacji wyemitowanych przed 1 lipca 2019 r. i niemających formy dokumentu).

Emitenci i podmioty prowadzące ewidencję papierów wartościowych są zobowiązani do przekazywania KDPW w terminie 15 dni po zakończeniu każdego miesiąca informacji wskazanych powyżej, zaktualizowanych według stanu na ostatni dzień danego miesiąca, jeżeli przestały one odpowiadać stanowi rzeczywistemu z daty pierwotnego raportowania.

Kara grzywny

Za niewykonanie lub nienależyte wykonanie przez emitenta lub podmiot prowadzący ewidencję obligacji opisanych powyżej obowiązków, osobom upoważnionym do reprezentacji tych podmiotów grozi kara grzywny w wysokości do 2.000.000,00 złotych.

Na co warto zwrócić uwagę?

Z uwagi na fakt, że jednym z elementów wymaganych do skutecznego zgłoszenia KDPW S.A. przedmiotowego raportu jest posiadanie przez każdego emitenta kodu LEI, przypominamy o konieczności jego uzyskania przed złożeniem raportu z odpowiednim wyprzedzeniem, to jest przed 31 marca 2020 r.

Z przyjemnością zapewnimy Państwu wsparcie w powyższym zakresie. W przypadku zainteresowania naszą pomocą, prosimy o kontakt pod adresem obligacje@actlegal-bsww.com.

Ograniczenie zatorów płatniczych oraz nowe uprawnienia Prezesa UOKiK już od 1 stycznia 2020

Posted on by adminTS

Z dniem 1 stycznia 2020 roku na mocy ustawy z dnia 19 lipca 2019 roku o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych wejdą w życie przepisy wprowadzające do polskiego porządku prawnego skrócone terminy zapłaty faktur w tzw. transakcjach asymetrycznych, czyli w transakcjach, w których wierzycielem jest mikro, małe lub średnie przedsiębiorstwo („MŚP”), a dłużnikiem duży przedsiębiorca.

Ustawa ma na celu wzmocnienie ochrony prawnej mniejszych przedsiębiorców (jako podmiotów słabszych) w stosunkach biznesowych z dużymi firmami (tzw. transakcje asymetryczne) oraz zapewnienie płynności finansowej na rynku, poprzez usprawnienie procedury egzekwowania zaległości finansowych od kontrahentów będących dużymi przedsiębiorcami.

Poniżej przedstawiamy kilka najważniejszych konsekwencji związanych z nowymi przepisami.

Krótszy termin na zapłatę faktury

Nowe przepisy wprowadzają bezwzględny zakaz uzgadniania terminu zapłaty na rzecz MŚP powyżej 60 dni. W przypadku natomiast gdy dłużnikiem jest instytucja publiczna termin zapłaty ulega skróceniu do 30 dni (z wyjątkiem przypadku gdy dłużnikiem jest podmiot leczniczy, wówczas termin zapłaty wynosi 60 dni).

W pewnych sytuacjach strony będą mogły jednak ustalić w umowie dłuższy termin zapłaty niż 60 dni. Wydłużenie terminu możliwe będzie jednak tylko w sytuacji gdy nie będzie ono rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela i nie będzie dotyczyła umów zawieranych przez dużych przedsiębiorców z MŚP. Obowiązek udowodnienia, że termin zapłaty dłuższy niż 60 dni nie jest rażąco nieuczciwy wobec wierzyciela spoczywać będzie na dłużniku. W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazane zostało, że tego typu rozwiązanie powinno zniechęcić dłużników do wyznaczania zbyt długich terminów zapłaty oraz powinno doprowadzić do skrócenia terminów zapłaty stosowanych w obrocie.

W przypadku gdy termin zapłaty przekraczać będzie 120 dni (liczonych od momentu doręczenia dłużnikowi faktury za dany towar lub usługę) i zostanie ustalony w sposób rażąco nieuczciwy wobec wierzyciela, wówczas wierzyciel będzie miał prawo wypowiedzieć umowę lub od niej odstąpić.

Nowe obowiązki dużych przedsiębiorców

Przepisy nakładają również na dużych przedsiębiorców obowiązek sporządzania i dostarczenia drogą elektroniczną do ministra właściwego ds. gospodarki, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, sprawozdania dotyczącego terminów zapłat w transakcjach handlowych stosowanych w poprzednim roku kalendarzowym. Zobowiązane do tego będą podatkowe grupy kapitałowe (bez względu na wysokość osiągniętych przychodów), jak również podatnicy, którzy nie stanowią podatkowych grup kapitałowych, ale osiągający wartość przychodu w roku podatkowym przekraczającą 50 mln euro.

Ponadto przedsiębiorcy niebędący MŚP zobligowani będą do złożenia kontrahentowi oświadczenia o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy. Oświadczenie takie należy złożyć najpóźniej w momencie zawarcia umowy i w formie w jakiej zawierana jest dana transakcja. Niezastosowanie się przez dużego przedsiębiorcę do obowiązku złożenia sprawozdania i oświadczenia będzie stanowić podstawy do nałożenia na niego kary grzywny.

Dodatkowe kompetencje Prezesa UOKiK

Nowe przepisy będą skutkowały również przyznaniem nowych kompetencji Prezesowi UOKiK. Prezes UOKiK będzie miał prawo:
– przeprowadzić analizę prawdopodobieństwa w zakresie nadmiernego opóźniania się przez przedsiębiorcę ze spełnieniem świadczeń pieniężnych;
– wszcząć postępowanie z urzędu wobec podmiotów niebędących podmiotami publicznymi, opóźniającymi się ze spełnieniem świadczeń pieniężnych wobec kontrahentów;
– nałożyć na przedsiębiorców karę pieniężną jeśli w okresie 3 kolejnych miesięcy suma wartości spełnionych i niespełnionych po terminie świadczeń pieniężnych wyniesie co najmniej:
• 5 mln zł w latach 2020-2021
• 2 mln zł od 2020 roku

Dane w zakresie ustalenia prawdopodobieństwa opóźnienia Prezes UOKiK będzie otrzymywać od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. Niezależnie od powyższego, zgłoszenie będzie mogło być również dokonane przez każdą osobę (w tym osobę niebędącą przedsiębiorcą), która podejrzewa, że dany przedsiębiorca nie reguluje płatności wobec swoich kontrahentów.

Sankcje za opóźnienia w zapłacie

Wysokość kary pieniężnej jest obliczana jako suma jednostkowych kar za każde niespełnione oraz spełnione po terminie świadczenie pieniężne, które było wymagalne w okresie objętym postępowaniem, z pominięciem świadczeń pieniężnych, w przypadku których termin ich spełnienia upłynął wcześniej niż 2 lata przed dniem wszczęcia postępowania. Wysokość jednostkowej kary, o której mowa powyżej, jest obliczana według wzoru, który został wskazany w ustawie, czyli:

JKP = WŚ × n/365 × OU

Gdzie JKP oznacza karę jednostkową = WŚ oznacza wartość świadczeń spełnionych/niespełnionych po terminie x n/365 (n oznacza ilość dni opóźnienia) x OU oznacza odsetki ustawowe

Czy można będzie uniknąć kary?

W określonych sytuacjach Prezes UOKiK będzie mógł odstąpić od wymierzenia wobec przedsiębiorcy kary i poprzestać wyłącznie na pouczeniu. Zastosowanie pouczenia możliwe będzie w następujących sytuacjach:

– gdy wartość niespełnionych lub spełnionych po terminie przez stronę postępowania świadczeń pieniężnych, za które obliczono by jednostkowe kary, jest równa lub mniejsza od wartości świadczeń pieniężnych nieotrzymanych lub otrzymanych po terminie przez tę stronę postępowania w okresie objętym tym postępowaniem (przy obliczaniu wartości świadczeń pieniężnych nieotrzymanych lub otrzymanych po terminie nie uwzględnia się wartości świadczeń pieniężnych, w przypadku których termin spełnienia świadczenia pieniężnego upłynął wcześniej niż 2 lata przed dniem wszczęcia postępowania);
– w przypadkach gdy nadmierne opóźnienie w zakresie spełnienia świadczenia nastąpiło wskutek siły wyższej;
– w uzasadnionych przypadkach.

Konsekwencją przedmiotowej nowelizacji jest również to, że w art. 3 ust. 2 oraz art. 17 g ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi został wprowadzony nowy czyn nieuczciwej konkurencji jakim jest nieuzasadnione wydłużanie terminów zapłaty za dostarczone towary lub wykonane usługi. Dodatkowo w związku z nowymi przepisami wierzyciel, który nie uzyskał zapłaty za fakturę w wyznaczonym terminie będzie mógł odliczyć kwotę wynikającą z tej faktury od podstawy opodatkowania, przy czym dłużnikowi wówczas może zostać zwiększona podstawa opodatkowania.

Nowe przepisy stanowią reakcję ustawodawcy na potrzebę zapewnienia wzmożonej ochrony prawnej mniejszym przedsiębiorcom, którzy dotychczas oczekiwali na zapłatę faktur od dużych firm nawet przez kilka miesięcy. Kompetencje Prezesa UOKiK oraz wysokie kary pieniężne są zapowiedzią stosowania narzędzi dyscyplinujących względem dużych przedsiębiorców, którzy nadużywają swojej pozycji na rynku w celach kredytowania swej działalności kosztem mniejszych kontrahentów.

Jeżeli macie Państwo pytania w zakresie zmian, o których mowa wyżej, zapraszamy do kontaktu.

Kontakt

Anna Sawaryn
Adwokat / Starszy Prawnik
+48 22 420 59 59
anna.sawaryn@actlegal-bsww.com

Marta Pomykaj-Jamiołkowska
Aplikant adwokacki / Prawnik
+48 22 420 59 59
marta.pomykaj-jamiolkowska@actlegal-bsww.com

Nowy obowiązek spółek publicznych: ustanowienie polityki wynagrodzeń

Posted on by adminTS

Spółki, których co najmniej jedna akcja jest dopuszczona do obrotu na rynku regulowanym zostały zobligowane do wypłacania wynagrodzeń członkom zarządu oraz rady nadzorczej wyłącznie w oparciu o przyjętą politykę wynagrodzeń.

Co się zmieni?

30 listopada 2019 roku weszły w życie przepisy o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzenia instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019.2217, dalej jako „Ustawa”).

Nowe przepisy nakładają na spółki publiczne mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których co najmniej jedna akcja jest dopuszczona do obrotu na rynku regulowanym, obowiązek ustanowienia polityki wynagrodzeń. Spółki te zostały zobligowane do wypłacania wynagrodzeń członkom zarządu oraz rady nadzorczej wyłącznie w oparciu o przyjętą politykę wynagrodzeń.

Co to jest polityka wynagrodzeń?

W założeniach ustawodawcy, polityka wynagrodzeń ma przyczyniać się do realizacji strategii biznesowej, długoterminowych interesów i stabilności spółki. Jej treść powinna uwzględniać różnorodne czynniki, zarówno finansowe, jak i niefinansowe i stanowić ramowe zasady przyznawania wynagrodzeń członkom zarządu i rady nadzorczej.

Który organ spółki jest obowiązany do przyjęcia polityki?

Obowiązek przyjęcia polityki wynagrodzeń spoczywa na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy spółki. Stosowna uchwała powinna zostać podjęta do dnia 30 czerwca 2020 roku. W praktyce możliwe jest zatem przyjęcie polityki wynagrodzeń na zwyczajnym walnym zgromadzeniu za rok 2019, bez konieczności zwoływania dodatkowego zgromadzenia jedynie w tym celu. Aby dokument pozostawał aktualny i dostosowany do warunków rynkowych oraz sytuacji spółki, kolejne uchwały w przedmiocie polityki wynagrodzeń podejmowane mają być obowiązkowo, nie rzadziej niż co cztery lata.

Czy istnieją wyjątki?

Ustawa dopuszcza czasowe odstąpienie od stosowania polityki wynagrodzeń wyłącznie w sytuacji, gdy jest to niezbędne do realizacji długoterminowych interesów i stabilności finansowej spółki lub do zagwarantowania jej rentowności. Tryb postępowania w tego typu sytuacjach musi uprzednio przewidywać sama treść polityki wynagrodzeń, zaś zgodnie z wolą ustawodawcy – uprawnienie do dokonania takiego odstępstwa przysługiwać będzie radzie nadzorczej.

Sprawozdania o wynagrodzeniach

Zadaniem rady nadzorczej spółki będzie także sporządzanie corocznego sprawozdania o wynagrodzeniach. Pierwsze takie sprawozdanie będzie można sporządzić łącznie za lata 2019 i 2020. Sprawozdanie powinno zawierać kompleksowy przegląd wynagrodzeń przyznanych w ubiegłym roku obrotowym w odniesieniu do każdego członka zarządu i rady nadzorczej osobno. Rada nadzorcza zobowiązana jest przedstawić m.in. informacje dotyczące wysokości całkowitego wynagrodzenia członków jej organów oraz wyjaśnić, czy wynagrodzenie jest zgodne z przyjętą polityką wynagrodzeń oraz w jaki sposób przyczynia się do osiągnięcia długoterminowych wyników spółki. Treść sprawozdania spółka umieszcza na swojej stronie internetowej na okres co najmniej dziesięciu lat.
Sprawozdanie poddawane będzie ocenie biegłego rewidenta, natomiast walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki przyjmować będzie uchwałę opiniującą przedstawione sprawozdanie.

Kara grzywny

Uchylanie się od sporządzenia lub opublikowania polityki wynagrodzeń, a także podawanie nieprawdziwych danych lub ich zatajanie zagrożone jest karą grzywny.

Jeżeli macie Państwo pytania w zakresie przygotowania i wdrożenia polityki wynagrodzeń, zapraszamy do kontaktu.

Kontakt

Piotr Wojnar
Adwokat / Partner Zarządzający
piotr.wojnar@actlegal-bsww.com  
+48 22 420 59 59

Jacek Bieniak
Radca Prawny / Partner Zarządzający
jacek.bieniak@actlegal-bsww.com
+48 22 420 59 59

Marta Podskarbi
Adwokat / Starszy Prawnik
marta.podskarbi@actlegal-bsww.com
+48 22 420 59 59

Ewa Bieniak
Radca Prawny / Of Counsel
 ewa.bieniak@actlegal-bsww.com
+48 22 420 59 59

Kwestia legalności nieautoryzowanych systemów robotycznych da Vinci w Polsce

Posted on by adminTS

Rozwój technologii medycznej przekłada się na skuteczność leczenia pacjentów. Dlatego w dzisiejszych czasach model opieki medycznej wymaga zapewnienia przez podmioty lecznicze najwyższej jakości wyrobów medycznych, które najczęściej stanowią warunek osiągnięcia zamierzonego celu terapeutycznego. Sprzęt i szeroko rozumiana aparatura medyczna powinny cechować się niezawodnością, sprawnością na najwyższym poziomie i wydajnością oraz muszą pozwalać na utrzymanie określonych standardów w środowisku opieki nad pacjentem, a przede wszystkim stanowić narzędzia i instrumenty adekwatne do charakteru udzielanych świadczeń zdrowotnych.

Od kilku miesięcy obserwujemy w Polsce intensywny postęp w zakresie wykorzystania systemów robotycznych da Vinci, jednak, jak zauważają eksperci firmy doradczej Upper Finance, nie wszystkie systemy posiadają autoryzację producenta, firmy Intuitive Surgical, oraz nie wszystkie mają zapewniony autoryzowany serwis.

Podstawowym aktem prawnym regulującym kwestie związane z bezpieczeństwem sprzętu medycznego jest Ustawa o wyrobach medycznych.

„Z uwagi na Ustawę to na świadczeniodawcy spoczywa obowiązek prawidłowego zainstalowania i utrzymywania sprzętu medycznego oraz używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, a także zobowiązanie użytkownika wyrobu do przestrzegania instrukcji używania” – podkreśla Piotr Smołuch, Partner Zarządzający w kancelarii prawnej act BSWW, która uczestniczyła w transakcjach dostawy autoryzowanych urządzeń Intuitive Surgical do Polski.

Analizę dotyczącą legalności nieautoryzowanych systemów robotycznych można przeczytać tutaj.

Została opracowana przez ekspertów firmy doradczej Upper Finance – członka wspierającego Polskiej Federacji Szpitali (PFSz) oraz kancelarii prawnej act BSWW, z komentarzem prezesa PFSz.